Diakonia Ewangelizacji

„Wtedy Jezus zbliżył się do nich i przemówił tymi słowami: 'Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata’.” (Mt 28,18-20)

Ojciec Franciszek przed trzydziestu laty wygłosił konferencję na temat Wielkiego Nakazu Misyjnego danego nam przez Jezusa. Zwracając uwagę na to czym jest ewangelizacja i jaki mamy w niej udział. Słowa te są aktualne również dzisiaj.

„Musimy sobie uświadomić niezwykłość naszych czasów. Dzisiaj zamieszkuje Ziemię tylu ludzi, ile razem wziętych zamieszkiwało ją we wszystkich wiekach poprzednich, począwszy od Adama i Ewy. Tylu więc ludzi czeka dziś na Ewangelię, ilu czekało we wszystkich minionych tysiącleciach”.

Naszą odpowiedzią na ten apel powinny być słowa z Dziejów Apostolskich: „Bo my nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli” (Dz 4,20)

Czym zatem jest ewangelizacja? To nic innego jak głoszenie Jezusa Chrystusa Zmartwychwstałego, który jest Ewangelią – Dobrą Nowiną. Ten tylko na dłuższą metę może zachować wiarę dla siebie, kto potrafi ją dawać innym.

Kto może ewangelizować? Każdy od chwili chrztu jest powołany do dawania świadectwa, sakrament bierzmowania umacnia nas w wyznawaniu wiary. Stajemy się jak Apostołowie z chwilą zesłania Ducha Świętego. Dlatego każdy, kto osobiście poznał Jezusa, przyjął Go jako swojego Pana i Zbawiciela oraz otworzył się na działanie Ducha Świętego powinien głosić.

Jak ewangelizować? Tak jak Jezus – życiem i słowem. Pan współdziała z nami, potwierdzając naukę znakami i cudami (Mk 16,20).

Posługa diakonii ewangelizacji jest odpowiedzią na nakaz misyjny Jezusa. Nakaz: „Idźcie i głoście Ewangelię” zawsze pozostaje tak samo ważny i przynaglający. Jednak dzisiejszy świat wymaga szczególnie, aby na Słowo Jezusa odpowiedzieć. By po raz kolejny poczuć się odpowiedzialnym za życie i zbawienie naszych bliskich i nas samych. Każdy uczeń Chrystusa jest wezwany osobiście. Nikomu nie wolno uchylać się od osobistej odpowiedzi – Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii! (1 Kor 9,16)

Ksiądz Franciszek Blachnicki mówi: „zwróćmy uwagę najpierw na dynamikę i napięcie, jakie zawiera się pomiędzy słowami idźcie i wszystkie narody. Słowo idźciekaże nam wyjść z postawy biernego wyczekiwania. My musimy podjąć inicjatywę, my jesteśmy posłani. (…) Strategia ewangelizacji domaga się najpierw radykalnej przemiany postaw tych, którzy w naszych kościołach słuchają Ewangelii. Każdy, kto słyszy, musi iść do drugiego, który nie słyszał jeszcze, aby i on usłyszał.” (Rekolekcje ewangelizacyjne, ks. Franciszek Blachnicki)

Podstawowe prawdy, które muszą być głoszone w ramach ewangelizacji, można sformułować różnie. W istotnej treści sprowadzają się one zwykle do czterech prawd podstawowych.

Pierwsza prawda mówi o tym, że Bóg jest miłością i że Bóg miłuje człowieka i ma wobec każdego człowieka plan zbawienia wynikający z miłości. Ważny jest tutaj ten akcent, że Bóg miłuje ciebie, wobec ciebie ma plan zbawienia, a więc bezpośrednie odniesienie do konkretnej osoby. Ogólnikowe stwierdzenie, że Bóg stworzył świat i że rządzi światem, człowiek może uznać i przyjąć, ale jest to dla niego jakieś abstrakcyjne i dalekie. Trzeba więc mówić w sposób bardzo konkretny, osobowy: Bóg ma wobec ciebie plan pełen miłości, ciebie chce zbawić, doprowadzić do pełni życia.

Druga prawda ewangelizacyjna mówi o tym, że człowiek jest oddzielony od Boga, od Jego planu zbawienia przez grzech. Człowiek zamyka się w sobie i nie przyjmuje Bożej miłości, Bożego planu i powstaje przepaść pomiędzy człowiekiem a Bogiem, mimo że Bóg człowieka miłuje i chce go zbawić.

Trzecia prawda ewangelizacyjna mówi o tym, że Jezus Chrystus jest jedynym Pośrednikiem między Bogiem a człowiekiem. Bóg posyła swojego Syna, aby wyzwolił człowieka z grzechu i z powrotem doprowadził go do kontaktu z Bogiem, do włączenia się w Boży plan zbawienia, do przyjęcia Jego miłości. Jedynie Chrystus może znów doprowadzić człowieka do Boga jako źródła życia i pokonać tę przepaść, która oddzieliła człowieka od Boga wskutek grzechu.

I wreszcie czwarta prawda. Jest ona właściwie konkluzją prawd poprzednich: nie wystarczy ogólna znajomość prawd Ewangelii, ale trzeba przyjąć Chrystusa w sposób osobisty, trzeba uwierzyć w Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela.. Ta decyzja jest wynikiem procesu ewangelizacji. Do niej prowadzi człowieka ewangelizacja (Ewangelizacja w procesie budowania „Nowej Parafii”, ks. Franciszek Blachnicki)

Nasza diakonia jest wspólnotą osób, które doświadczyły w swoim życiu ewangelizacji, dla których Jezus jest Panem i Zbawicielem i poddały się kierownictwu Ducha Świętego, by dzielić się doświadczeniami Bożej Miłości. Są wśród nas studenci, dorośli, małżonkowie, mamy opiekę duchową kapłana. Spotykamy się co dwa tygodnie na spotkaniach formacyjnych . Gromadzimy się na wspólnej modlitwie, gdyż pragniemy rozpoczynać każde zadanie od powierzenia go Panu Bogu. Przygotowujemy ewangelizację wakacyjną, dotyczącą tematu pracy rocznej, prowadzimy rekolekcje ewangelizacyjne, włączamy się w przygotowania i prowadzenie różnych wydarzeń w wymiarze diecezji, gdzie możemy dzielić się swoja wiarą i radością. Każdy znajdzie tu coś dla siebie.