„Można powiedzieć, że nie jest naprawdę członkiem Ruchu, nie zrozumiał jego istoty ten, kto nie wprowadził w swoje życie praktyki Namiotu Spotkania” – /Ks. Franciszek Blachnicki/
NASZ NAMIOT SPOTKANIA
1. Znaleźć codziennie:
-czas (minimum 15 min.)
-miejsce dobre do wyciszenia
-oraz przyjąć postawę ciała godną rozmowy z Panem.
2. Pamiętać:
-Bóg ma zawsze dla mnie czas
-jest to czas stawania z Nim „twarzą w twarz”
-rozmawiam z Bogiem, a nie wypełniam obowiązek
-chcę być do Jego dyspozycji, bo On jest mądrzejszy ode mnie
-mam być gotowy przyjąć Jego wolę, a nie dokonywać egzegezy tekstu, czy też rachunku sumienia
-to nie jest czas uzyskiwania gotowych odpowiedzi na aktualne problemy, ale poddanie się prowadzeniu mnie przez Boga, jest to ćwiczenie naszej wiary, poznanie tego, co Bóg o mnie myśli i czego dla mnie pragnie
-nie otwieram Pisma świętego na chybił trafił, ale posługuję się tekstami liturgicznymi z danego dnia lub czytam jakąś Księgę w sposób ciągły – tzw. <Lectio continua>
3. Przebieg Namiotu spotkania:
a) Czynię znak krzyża
b) Rozpoczynam od stanięcia w obecności Boga, On jest obecny dla mnie, On mnie zna i jest mi łaskawy. Staję w prawdzie o sobie.
c) Wzywam pomocy Ducha Świętego, by mnie prowadził w tej modlitwie i był „źródłem chcenia i działania”, by oświecał umysł i rozpalał serce
d) Uświadamiam sobie, że Jezus – „Żywe Słowo Boga” jest moim Przyjacielem. Mogę wyrazić to przez dziękczynienie.
e) Ten Przyjaciel chce dzisiaj do mnie mówić.
f) Wzbudzam w sobie ciekawość tego, co On chce mi powiedzieć. Mogę pocałować Pismo święte.
g) Czytam określony fragment nawet i kilka razy. Przypominam sobie podobne lub kojarzące mi się sytuacje z mojego życia.
h) Trwamy w ciszy wsłuchując się w to, co Bóg do nas mówi. Staramy się odkryć Boże plany wobec nas, zobaczyć Jego oczami nasze życie takie jakie ono jest w tym momencie.
i) Akceptujemy poznaną wolę Bożą wobec siebie, podejmujemy postanowienie ( nie jest to istotą Namiotu Spotkania) lub jeśli tekst nie jest dla nas jasny w tym momencie naszego życia, to z zaufaniem przyjmujemy, że w odpowiednim momencie Bóg posłuży się poznaną dziś Jego wolą.
j) Odpowiadamy osobistą modlitwą na poznaną wolę Boga. (Przebłaganie, dziękczynienie, uwielbienie, prośba).
k) Dziękujemy Bogu za dar spotkania z Nim i Jego prowadzenie.
l) Czynimy znak krzyża.